Aυτό το κάτι, το κάτι άλλο που λένε, το διαφορετικό!!
Αυτό που με έκανε να αλλάξω δρόμο,
και να λοξοδρομήσω.
Άσχετα εάν δεν μπόρεσα ποτέ να το προσδιορίσω
...πάντα το έψαχνα! Αυτό το κάτι λοιπόν.
Άγνωστο τι, απροσδιόριστο
μυστήριο κι ανεξερεύνητο!
Μου πήρε καιρό τελικά να καταλάβω ότι μάλλον ψαχνόμασταν μεταξύ μας.
Εγώ έψαχνα εκείνο κι εκείνο εμένα.
Το κακό είναι ότι αυτό μπορούσε πάντα να με εντοπίσει όποτε ήθελε.. ενώ εγω όχι.
Βλέπετε έχει αυτή την τεράστια οθόνη μπροστά του,
όπου μπορεί να εντοπίζει το σήμα μας!
Ειδικά το δικό μας, που εκπέμπει σε λίγο διαφορετική συχνότητα, και που έχει λοξοδρομήσει.
Περιπλανιέται ατελείωτα σε τεράστιες αχανείς πεδινές εκτάσεις ψάχνοντας μια κεραία ή έναν πομπό που θα το στείλει ξανα πίσω από εκεί που ήρθε!
Μάταια όμως. . .
Αυτές οι κεραίες είναι ακατάδεκτες απέναντι μας.
Διαβάζουν μόνο το σήμα αυτών που αναγνωρίζουν!!
Εμείς είπαμε…έχουμε λοξοδρομήσει εδώ και καιρό.
Ευτυχώς η δυστυχώς, εμείς το επιλέξαμε.
Από την άλλη όμως σκέφτομαι, καλύτερα έτσι.
Αλλιώς θα είχα γίνει σαν το μπαλάκι του πινγκ-πονγκ
να χτυπάω ατελείωτα από κεραία σε κεραία!
Ξέρετε ποιες…αυτές τις ακατάδεκτες μωρέ,
που δεν μας διαβάζουν εμάς και το σήμα μας!
Και ξανά τα ίδια.....από εδώ-εκεί ατελείωτα.
Το ίδιο πράγμα συνέχεια!! Η ίδια διαδρομή.
Όχι ευτυχώς… ευτυχώς που λοξοδρόμησα.
Άλλωστε υπάρχει πάντα κι αυτός ο περίεργος τύπος.
ναι....αυτός με την οθόνη!
Ξέρω ότι με βλέπει τώρα και με διαβάζει.
Βλέπει το σήμα μου πάντα, όπου κι αν είμαι.
Σύντομα θα με μαζέψει από εδώ που βρίσκομαι.
Ποτέ δεν με αφήνει μόνο!
Τελικά ευτυχώς που μπορεί και με εντοπίζει
Νομίζω ότι το παράκανα κιόλας λίγο.
Άσε που έχει και κρύο εδώ τις νύχτες
στην ατελείωτη τούνδρα του Καζακστάν!!!
Τώρα πως έφτασα ως εδώ μην με ρωτάτε,
κάτι έγινε μάλλον με το σήμα...
Εκεί πίσω βλέπετε δεν χωρούσα.
Το δίκτυο ήταν κατειλημμένο.
Αλλά έτσι κι αλλιώς δεν είναι αυτό το δίκτυο
για εμένα, το δικό μου σήμα είναι κάτι άλλο.
Εκπέμπει κάπως.......διαφορετικά!
Για κάποιους ίσως μονότονα
για κάποιους άλλους ίσως μαγικά.
Όσο μαγικά μονότονη μπορεί να είναι μια Μπουχάρα
__________________________________________________
Eίναι πλέον αργά…
Πολύ αργά. Πάλι έχω δημιουργήσει Κάρμα!!!
Ακόμα μια ζωή με περιμένει στο κατώφλι.
Μια ζωή πριν καν αυτή τελειώσει….
πριν καν αυτή ξεκινήσει.
Κάρμα κουβαλάμε και κάρμα δημιουργούμε
εδώ και τώρα, στο σήμερα.
Δυο απαραίτητα συστατικά για να δημιουργήσει κανείς κάρμα είναι η ενοχή και η προσδοκία!
Κάθε όνειρο και ενοχή.
Κάθε ενοχή και δημιουργία.
Κάθε ενοχή και φαντασία, όνειρο και προσδοκία!
Μια ενοχή, απέναντι στον εαυτό μας.
Μήπως δεν προλάβουμε, μήπως δεν τα καταφέρουμε….
Μήπως δεν ζήσουμε το όνειρο μας.
Και να ΄μαστε πάλι εδώ !!
ή μήπως να ΄μαστε πάλι εκει? Στην ίδια αφετηρία !
Πόσες φορές θα ξαναγεννηθώ ?
Με πετάξανε μια μέρα σε αυτή την Αρένα,
χωρίς να με ρωτήσει κανείς !
Δεν λέω….δεν είναι και τόσο άσχημα τελικά.
Απλά εγώ δεν ξέρω τίποτα.
Την απάντηση την εχει ο προηγούμενος!
ή μήπως ο επόμενος?
Αυτούς τους ρώτησε κανείς?
Ελπίζω αύριο να μην ρωτάνε εμένα!
Είναι όμως αργά πλέον για ερωτήσεις...πολύ αργά.
Πάλι έχω δημιουργήσει Κάρμα!
Ακόμη ενας Ταύρος έρχεται κατα πάνω μου
μέσα απο την Αρένα, γεμάτος απαντήσεις!
Τώρα ξέρω ότι...
εγώ ήμουν που ζήτησα να κρατήσω αυτό το πανί !
Συγνώμη που ρώτησα, περαστικός ήμουν απλά.
Την άλλη φορά θα κάτσω στην εξέδρα.
-Λίγα πατατάκια και μια μεγάλη Fanta παρακαλώ.
Μου δίνει τα ρέστα και μου λέει….
--Συγνώμη να σε ρωτήσω κάτι !!
Έχει μια πληγή στο πόδι. Είναι ο προηγούμενος !!
Εγώ την έβγαλα καθαρή. Ο διπλανός μου έχει πατερίτσες.
Καλή τύχη Ταυρομάχε….είσαι ο επόμενος !!
Τον Ταύρο δεν τον ρωτάει ποτέ κανείς,
απλά τον πετάνε στην Αρένα.
Ουπς... αυτό πρέπει να πόνεσε.
Ααααα , να και οι κλόουν !! Ελπίζω να τον σώσουν.
Τι ωραία που μυρίζει το ποπ-κόρν εδώ πάνω...
https://www.youtube.com/watch?v=1uYWYWPc9HU
